ارسال شده در تاریخ :

مدیر دفتر ریاست و روابط
عمومی دانشگاه فردوسی مشهد در گفتگو با خبرنگار اختصاصی
سیزدهمین المپیاد فرهنگی ورزشی دانشجویان کشور گفت: براساس
تصمیمات اتخاذ شده در ستاد برگزاری این المپیاد که
در تابستان 1395 به میزبانی دانشگاه فردوسی مشهد برگزار خواهد شد،آهو بعنوان نماد
المپیاد انتخاب شد.


مسئول کمیته روابط عمومی
و رسانه سیزدهمین المپیاد فرهنگی ورزشی دانشجویان کشور در این رابطه اظهار داشت:
در گذشته های دور جمعیتی از آهو در دشت
های خراسان و سایر نقاط کشور زیست داشته و
با انگیزه هایی چون تامین غذا و تفریح به تدریج نرخ حذف این گونه بیشتر از زاد و
ولد آن گردیده است به نحوی که اکنون دیگر آهو را فقط در مناطق حفاظت شده می توان
دید.


دکتر سید هادی ابراهیمی
افزود: اگرچه طبق ضوابط موجود در کشور شکار آهو ممنوع و تابع جریمه می باشد لیکن
شعار زیست محیطی سیزدهمین المپیاد فرهنگی ورزشی دانشجویان کشور تاکید دیگری برای
عمل به این قانون و فراتر از آن تشکیل صندوق های غیر دولتی برای حراست و حفظ از
این گونه ارزشمند می باشد.


دکتر کمال الدین ناصری رئیس دانشکده منابع طبیعی و
محیط زیست دانشگاه فردوسی مشهد نیز در همین رابطه در گفتگو با
خبرنگار سیزدهمین المپیاد
فرهنگی ورزشی دانشجویان کشور
گفت: آهوی ایرانی، به عنوان
گونه‏ ای دشت‏ زی، زمانی در سراسر دشت‏های پهن پیکر کشورمان می‏ خرامیده است. شواهدی
از وجود گله‏ های بزرگ ده‏ ها رأسی در متون قدیم به یادگار مانده است.


برای نمونه،فردوسی
در داستان
رزم کاووس با شاه
هاماوران به انبوهی آهو در دشت سرخس اشاره می‏کند:


دگر سو سرخس و بیابانش پیش گله
گشته بر دشت، آهو و میش


همه دشت پر خرگه و خیمه
گشت ز انبوه آهو سراسیمه گشت


نه تنها در گنجینه زیستی
کشورمان، بلکه به تبع آن، در فرهنگ و ادبیات این سرزمین، آهو جایگاهی ستودنی دارد.
بی شمار است مواردی که شاعران، خرامیدن، چابکی، گریزپایی و زیباچشمی آهوان را
الهام بخش و دست‏مایه تعبیرهای شاعرانه خود نموده‏اند:


صبا به لطف بگو آن غزال
رعنا را


که سر به کوه و بیابان تو
داده ‏ای ما را (حافظ)


نیز آنجا که مهربانی حضرت
رضا (ع) روایت می‏شود، داستان وساطت و ضمانت آن حضرت برای آهو بیان می‏گردد و
«ضامن آهو» همواره در شمار صفتی پر تکرار از اوصاف امام رئوف آورده شده است.


زمانی جمعیت‏ کثیر این
علفخوار، شاخصی از سلامت اکوسیستم و پایداری زنجیره غذایی رده‏های بالاترنظیر
یوزپلنگ، بوده است (گونه‏ ای که اکنون خود در لبه پرتگاه انقراض قرار دارد).


در چند دهه اخیر دو عامل
شکار بی‏رویه و تخریب زیستگاه‏ها، آهوی ایرانی را تا مرز نابودی کامل پیش برده
است. به گونه ‏ای که در حال حاضر این موجود زیبا را جز در مناطق تحت حفاظت سازمان
حفاظت محیط زیست، نمی‏توان یافت. باقیمانده گله‏ های بزرگ گذشته، در حال حاضر به
چند جمعیت نسبتاً کوچک و منزوی محدود شده‏ اند که بدون حفاظت قادر به ادامه حیات
خود نخواهند بود.